Flamenco in Madrid is de shit

Online gitaarlessen en Gitaarles in Breda. Speel Nu elektrische of akoestische gitaar!,

Flamenco in Madrid is de shit

18 juli 2012 Thom's Filantropische Gitaarverhalen 0

As we speak lig ik eindelijk in bed na een halve dag terugreis vanuit Madrid. Zon, tapas, sangria en zwembad zijn wel de vier kernwoorden van de afgelopen dagen. Het was een geweldige tijd, zeker als je er (zoals ik) een bekende hebt wonen die jou de stad kan laten zien. De dame in kwestie is ook nog eens fanatiek bezig met het beoefenen van flamenco. Nadat ze ons een avond meenam naar een zwoele bar met deze dans live in uitvoer op het podium, ben ook ik een beetje betoverd. Deze blog is dus daaraan gewijd.

De Spanjaarden zijn in diepe crisis. Protesten op Puerta del Sol, werkloosheid onder jongeren, (nog meer) zwervers op straat. Aan de leefwijze is dat dan weer niet echt te merken; de terrassen zitten vol en ook ’s avonds zijn de cafés en restaurants goed bezet. Het zijn die dingen die Spanjaarden Spanjaarden maken. Het zit in de cultuur ingebakken, of eigenlijk ingefrituurd, als de gemiddelde tapa bekijk. Zo ook flamenco als Spanje’s belangrijkste culturele exportproduct.

Flamenco komt eigenlijk uit het zuiden van Spanje, maar is daarna over de rest van het land komen waaien. Madrid is dan eigenlijk niet per se the place to be – Sevilla zou een echte flamencostad moeten zijn – maar ook daar weten ze er wel raad mee. Alhoewel er van oorsprong meerdere instrumenten mogelijk zijn, is in de meeste gevallen sprake van een flamencogitarist en een zanger. Mijn Madrileense vriendin zei dat ze het voor kon stellen dat sommige mensen de zang niet lang trekken. Ik kan dat ook begrijpen. Door de Arabische invloeden klinkt het een beetje als een klaagzang, maar na even wennen is het eigenlijk ontzettend mooi. Alleen moeten ze het niet gaan overdrijven. Ik kende al een beetje flamenco door een nummer op de tweede cd van Pete Philly & Perquisite (Traveller), waar ook al het temperament van Spanje in de gitaar doorklinkt. Voor het ritmische gedeelte van de 12 tellen maat die gebruikt wordt, is het gebruikelijk dat er geklapt en gestampt wordt. Ook wordt er sinds de jaren 70 van de vorige eeuw de cajón gebruikt. De muziek wordt vooral op gevoel gemaakt en haast nooit opgeschreven. Van generatie tot generatie wordt het mondeling doorgegeven, zoals dat ook het geval is bij gypsy-swing bijvoorbeeld. Flamenco is namelijk van oudsher afkomstig van dezelfde groep zigeuners die vanuit India de wereld overtrokken, met een hoop invloeden van onder andere de Spanjaarden zelf daarna.

Dan het dansen. Baile Flamenco is een ingetogen dans met veel sierlijke bewegingen. Daarnaast wordt er ritmisch gestampt. Vrouwen met zwierige jurken en mannen met hoog opgetrokken strakke broeken. Ze kijken er een beetje boos bij. Dat hoort erbij. Het is namelijk geen met-een-prodent-smile-entertainment-dans, alhoewel het erg spectaculair en opzwepend is. Nee, het is een levensstijl. Oorspronkelijk van de onderste lagen van de samenleving: de arme arbeidersklasse. Aangezien deze laag weer flink aan het groeien is, is het maar goed dat er flamenco is. Lekker een avondje jezelf onderdompelen is deze temperatmentvolle dans en muziek, even je zorgen vergeten. Spanje wordt immer niet elke dag Europees kampioen voetbal. Hopelijk komen ze snel uit de crisis, alhoewel ik twijfel aan de mate van structuur waaraan de gemiddelde Spanjaard zich kan houden. Met flamenco zetten ze alvast een paar stevige passen in de goede richting wat mij betreft. Om met de woorden van Bassie & Adriaan te eindigen: Viva España, Olé!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Call Now Button