Iggy & Bowie’s Berlin
21 maart 2013. De lente is begonnen, zeggen ze. In Berlijn sneeuwt het en is de gevoelstemperatuur ver onder het vriespunt. Soms laat de zon zich even zien, maar de gure wind en het witte tapijt maken van de hoofdstad van de Bondsrepubliek een grauwe stad. Mooie, vreemde en hippe mensen vormen het straatbeeld, dat wordt omlijst door een groot aantal cafés in min of meer dezelfde stijl: alsof men tijdens de verbouwing is gestopt, wat kunstige objecten aan de muur heeft gehangen en zich vervolgens heeft toegewijd aan broodjes smeren, brownies bakken en koffie zetten. In het raam van een cd-winkel hangt een poster van een bekende ex-inwoner van Berlijn: David Bowie.
Hij maakte het bekend op zijn 66ste verjaardag. Op 8 januari jongstleden werd de eerste track van het nieuwe album ‘The Next Day’ gereleased. Die track, ‘Where Are We Now’ komt uit 10 jaar na het uitkomen Bowie’s laatste werk. Die eerste track is een ode aan Berlijn, waar hij in de jaren 70 samenwoonde met een andere bekende rockster: Iggy Pop.
Bowie had Amerika ontvlucht om te ontkomen aan zijn drugsverslaving en om zich te laten inspireren door de Duitse muziekscene. In die muziekscene was eind jaren 60/begin jaren 70 een nieuwe stroming ontstaan: Krautrock. Deze door de Britten bedachte term omvat de muziek uit die tijd die rock combineert met elektronische muziek. Kenmerkend zijn de steady Motorik beats, die telkens herhaald worden en het nummer vooruit lijken te stuwen, je het gevoel gevende dat je op de snelweg rijdt (luister maar naar ‘Autobahn’ van Kraftwerk). Het album ‘Station to Station’ (1976) – opgenomen in Amerika – was al beïnvloed door deze stroming en was dus een voorbode voor Bowie’s Berlijnse periode. In die tijd kwamen er drie albums van hem uit: ‘Low’ (1977), ‘”Heroes”‘ (1977) en ‘Lodger’ (1979), ook wel de ‘Berlijn Trilogie’ genoemd. Ook hielp hij mee met het produceren van Pop’s albums ‘The Idiot’ (1977) en ‘Lust For Life’ (1977).
James Newell Osterberg Jr., oftewel Iggy Pop, ging solo nadat hij tussen 1968 en 1975 had gespeeld met zijn band, The Stooges. Die gingen uiteindelijk uit elkaar mede door Pop’s heroïneverslaving die problemen opleverde. Hun laatste optreden werd rock ‘n’ roll afgesloten; de band ging op de vuist met een groep bikers. In 1971 was hij vrienden geworden met David Bowie, nadat ze elkaar hadden ontmoet in een bar in New York. Door die relatie werd zijn carrière ook geboost en Bowie besloot om het Stooges album ‘Raw Power’ op te nemen in Engeland en te produceren. Als gezegd, Iggy’s drugsgebruik werd problematisch en daarom checkte hij in bij een psychiatrisch ziekenhuis in Los Angeles, waar Bowie één van de weinige bezoekers was. Hij bleef zijn vriend steunen en nam hem mee op zijn Station To Station tour, waar Iggy onder de indruk raakte van het professionele toeren en Bowie’s werklust. Daarna verhuisden ze dus samen naar Berlijn, eind 1976. De twee solo-albums die daar tot stand zijn gekomen zijn hoogtepunten uit het oeuvre van Iggy Pop, met als meest bekende nummers ‘Lust For Life’ en ‘The Passenger’, waarvan de laatste geïnspireerd zou zijn door zijn ritjes in de S-Bahn.
De tijd die Bowie en Pop samen in Berlijn doorbrachten bleek genoeg voer te zijn om een film van te maken. De film – die ‘Lust For Life’ gaat heten – is een samenwerking tussen Britse en Duitse filmproducenten. De twee heren zijn niet per se de hoofdpersonen; het West-Berlijn uit de jaren 70 staat centraal. Onder de gegadigden voor de hoofdrollen (volgens de geruchtenmachine) ook een aantal muzikanten als Anthony Kiedis (Red Hot Chili Peppers) en Taylor Hawkins (Foo Fighters). Door de komst van de film en het uitkomen van Bowie’s recente album is er ook een terugkeer van de ‘Berlin Bowie Walk‘, een 2 uur durende tour langs de landmarks van Bowie’s Berlijnse tijd (en dus ook een beetje van Iggy Pop) van Neukölln (populaire wijk waar hij een nummer over schreef), door Schöneberg (de buurt waar hij woonde en veel tijd doorbracht) en eindigend bij de Hansa-Tonstudios (waar o.a. ‘Low’, ‘”Heroes”‘, ‘The Idiot’ en ‘Lust For Life’ zijn opgenomen). Overigens is die studio door de jaren heen ook gebruikt door bands als U2 (‘Achtung Baby’) en Snow Patrol (‘A Hundred Million Suns’).
De deze maand verschenen nieuwe cd van David Bowie maakt dus veel los in Berlijn en de film zal dat waarschijnlijk ook doen. Mits wat warmer is het een aanrader deze stad te bezoeken, zelfs al heb je niks met David Bowie of Iggy Pop. Wat dacht je bijvoorbeeld van techno à la Paul Kalkbrenner in de hippe nachtclub Berghain? Hoe dan ook, een inspirerende stad. Als je trouwens op de hoogte wil blijven van de ontwikkelingen in deze stad, volg dan de leuke blog van Marjolein, waar ik ook wat informatie vandaan plukte. Tschüss!